نگاهی تحلیلی به مفهوم قرآنی «فتنه» با تأکید بر آیه هفتم سوره آل عمران

چکیده واژه «فتنه» در آیات زیادی به کار رفته و معانی مختلفی به خود گرفته است. آیه هفت آل عمران نیز یکی از این آیات محسوب می­شود که تعبیر «فتنه جویی» را در خود جای داده و آن را یکی از دلایل پیروی از متشابهات عنوان کرده است. «فتنه» در اصلِ لغت به معنای قرار دادن طلا یا نقره در آتش است تا خالصی و ناخالصی آن بدست آید. معانی لغوی متعددی برای این واژه ذکر گردیده که همه آنها از مصادیق آن به شمار می­آید اما «اختلال اضطراب آور» مفهومی است که در تمامی این معانی نهفته است. پژوهش فرارو با روشی توصیفی- تحلیلی به تحلیل مفهوم قرآنی فتنه با تأکید بر آیه هفت سوره آل عمران پرداخته است، نتیجه آنکه: مفسران معانی متعددی برای این واژه ذکر کرده­اند که بیشتر این معانی، در واقع از مصادیق واژه مزبور محسوب می­شوند که عبارت­اند از: کفر و شرک؛ مال و ثروت، گمراهی، تکذیب کردن، إفساد ذات البین. معانی دیگری که برای آن ذکر شده مکمّل یکدیگرند؛ شبهه افکنی، تشکیک و تلبیس، روش­های فتنه جویی را ذکر و اضلال و دور کردن مردم از دین، نیز مفهوم آن را بیان می­کند.